Tussen het noorden van Californië en de Canadese grens ligt parallel aan de kust een reeks vulkanen met besneeuwde, puntige toppen. We rijden vanuit Bend naar de vulkaan Mount Hood. Op Mount Hood staat het hotel waarvan het exterieur gebruikt werd in de the film ‘The Shining’, waarin Jack Nicholson de beroemde woorden ‘Here’s Johnny’ mocht uitspreken. Als we op de parkeerplaats op de boomgrens aankomen zien we tot onze verbazing allemaal kids in wintersport uitrusting rondlopen. Op Mount Hood kan het hele jaar geskied worden.
Na een lunch met uitzicht op de piste, afgedaald naar de Columbia rivier moet de dikke winterkleding snel weer uit. Het is er 20 graden warmer dan op de berg. Langs de rivier staan fruitgaarden en wijnvelden. We proberen bij de Multnomah Falls te komen, op aanraden van de dame op de Farmers Market de dag ervoor. Daarvoor moeten we wel een half uur wachten op de file die voor de parkeerplaats staat. De waterval is erg populair vanwege de grote hoogte, 189 meter, en omdat er een brug is halverwege de waterval waar deze beter bekeken kan worden. Aan de voet van de waterval is een deel afgezet voor bruiloftsceremonies. Tijdens ons korte bezoek horen we tweemaal een stel elkaar het ja-woord geven.
Aangezien Portland wat saai overkomt besluiten we om de dag erna, de laatste dag dat we met z’n drieën zullen rijden, de zee op te zoeken. Op de kaart zijn we in Portland vlakbij. In het echt is de afstand even groot als van Arnhem naar Scheveningen. Maar de weg slingert prachtig door de bergen dus we vervelen ons geen moment. Tegen het middaguur draaien we net na Tillamook de weg richting Rockaway Beach op en zien we voor het eerst de Pacific. Het is vijf weken nadat ik een flesje met wat Atlantisch zeewater gevuld had in Massachusetts.
We parkeren de motoren in het hart van Rockaway Beach, wat er uitziet als een western dorp dat gezandstraald is door de aanhoudende zeewind, inclusief stoomtrein. Het strand is prachtig breed en het zand een mengsel van wit zeezand en zwart vulkanisch zand. Gefilmd en gefotografeerd door de maten laat ik langzaam het Atlantisch zeewater in de Grote Oceaan vallen. De komende dagen ga ik nog rijden door de staat Washington, maar het grote doel is bereikt en de zelfopgelegde formaliteit, water naar de zee dragen, is vervuld. Als souvenir meng ik wat nieuw zeewater bij het overgebleven bodempje meegenomen water.
“Willen jullie niet de hele winkel kopen?” De oude baas van de winkel waar onze fietsen naast staan verkoopt vogelhuisjes, oorbellen en oude posters. “Die stomme toeristen komen alleen maar veel te dure ijsjes eten.” Hij legt ons uit hoe hij zijn glazen oorbellen maakt. “Dat doe ik alleen voor het geld.” We bewonderen zijn passie. De winkel heeft hij gekocht als pensioensvoorziening. Zijn poging om het aan te prijzen hebben weinig effect en met iets teveel strandzand in onze motorbroeken en laarzen stappen we weer op. Tijdens het dansen door de bochten op de weg terug naar Portland realiseer ik me dat ik de dag erna weer alleen verder reis. Hoe heerlijk dat de eerste weken ook was, is het nu een beetje raar.
Rockaway Beach, Oregon
24°C, zonnig
