De ambtenaar van de burgerlijke stand schraapt licht haar keel. “Wat ik zo bijzonder vind aan het echtpaar is dat ze niet alleen samen maar ook veel zonder elkaar op reis gaan. Zo heeft Sander de grote droom om van kust naar kust op een motor door Amerika te rijden.”

Zo klonk het in 1999, in de trouwzaal in Leiden. Bijna twintig jaar later was het er nog niet van gekomen. Hoe maak ik tijd? Wat is het goede seizoen? Waar haal ik de motor vandaan? Is het niet te duur? Kan ik dit mijn vrouw en zoon wel aandoen? Rijden er vrienden mee? Hebben die wel tijd? Veel vragen die riepen om een antwoord. Het was zo makkelijk om de beslissing nog even vooruit te schuiven. Het is nu druk en het kan niet ingepast worden met m’n werk. Of: dit jaar gaan we met z’n allen al een grote reis maken. Veel excuses om geen knopen door te hakken.

Totdat de gedachte kwam: als ik het nu niet doe, doe ik het nooit meer!

En zo kondigde ik thuis aan: “Over anderhalf jaar ga ik het doen. Alleen.” En ik kondigde het aan bij m’n motormaten. Die nogal jaloers terugkeken. Zeven weken? Jemig, dat kunnen wij niet ook zomaar vrij nemen. Ga je nu echt zonder ons?

Dus kwam er een compromis. Ik ga zeven weken, de maten rijden twee weken mee. Op het allermooiste stuk. Denken we.

Want na de beslissing werd het dromen alleen nog maar groter. Welke route? Hoe ziet het er daar uit? Wat is er te doen? Welke stukken mag ik écht niet missen? Youtube werd leeggezogen, boeken met motorroutes aangeschaft, motoren werden uitgezocht. Na maanden surfen bekroop me langzaam het gevoel dat ik elke Amerikaanse kiezel al eens aan een GoPro voorbij had zien komen. Er zijn een paar ijkpunten, het begin en het eind staan vast. De datum waarop de maten in Denver zullen zijn en waarop ze in Portland gaan vertrekken ook. Er is een idee van de route maar niks staat verder vast. Het weer, de mensen die ik tegenkom, de onvermijdelijke tegenslagen. Alles zal z’n invloed hebben op de route.

Nog iets meer dan 3 weken. Dan stap ik in het vliegtuig. Met twee Harley koffer-liners gevuld met t-shirts en tandenborstels. En een helm als accessoire. De grote droom achterna.